Een positievere benadering
Een vervelende en negatieve benaming als je het mij vraagt die de nadruk legt op wat iemand niet kan namelijk dat hij/zij/hen in beperkte mate arbeid kan verrichten. Terwijl zijn we niet allemaal enigszins arbeidsbeperkt? Zo heb ik hoogtevrees, ben ik snel afgeleid, spreek niet graag voor grote groepen, woordblind en plannen is niet mijn sterkste kant. Allemaal eigenschappen (op hoogtevrees na) die ik wel nodig heb om mijn werk te doen. Met verschillende trainingen, bijscholing, hulp van collega’s gaat me dit nu (meestal) goed af. Mijn punt is, volgens mij heeft iedereen zijn uitdagingen maar daar leggen we niet de nadruk op en dat doen we wèl als het gaat om mensen die wij arbeidsbeperkt noemen. Het heeft het zin om daar meer positief over te praten. Inclusiviteit begint met hoe wij denken en praten over anderen en elkaar. Niet alleen bij werkgevers maar in onze hele maatschappij.
Hoe praten en denken we nu positiever over dit onderwerp? Door te denken in mogelijkheden en oplossingen en soms een roze bril op te zetten wanneer het even tegen zit. We zijn allemaal mensen en we maken fouten. Juich het toe en leer er samen van. Om wat meer houvast geven onderstaand een aantal tips om inclusief te standaard te laten worden in al onze organisaties.